Stefan - 2009-01-31, 13:45 Temat postu: Wiersze ró¿ne. Matka Boska Gromniczna Ks. Ewaryst Nawrowski ¦wi±tynia ¶wiat³em gromnic p³onie I wo³a: Matko! o¶wieæ ¿ycia znój! Przed prawem schylasz ¶wiête skronie, Bo w nim pokory i pociechy zdrój. Pos³uszna, cicha do ostatka Wype³niasz kornie, co rozkaza³ Bóg, I wiedziesz rzesze jako matka, Gdy stan± trwo¿ne w¶ród rozstajnych dróg. Niech nam przypomni blask gromnicy, ¯e nim pójdziemy na straszliwy s±d, Ma dusza ja¶nieæ w¶ród ciemnicy, I mê¿nie ³amaæ sza³ i grzech i b³±d. ¦wi±tynia ¶wiat³em gromnic p³onie, I my¶l ulata, gdzie pokory kwiat, Nad burze, gromy, ciemne tonie, I nad niedole ludzkich, biednych chat. ¦wi±tynia w blaskach ¶wiec ja¶nieje, I ufnie b³aga ca³y polski lud: Pokoju otwórz nam wierzeje Na szczê¶cie, chwa³ê, nowych czasów cud! kozlolek - 2009-02-03, 11:31 Od wszystkiego z³ego Od tego co wiesz Dom nasz i rodzinê W dzieñ i w nocy strze¿ Matu¶ moja matu¶ Jak obrazek ¶liczna Matu¶ moja matu¶ Matko Boska Gromniczna Od nieszczê¶æ i zbrodni I od si³ nieczystych Od po¿aru, ¶nie¿ycy Od gradu i wilków Od wszystkiego z³ego Od tego co wiesz Dom nasz i rodzinê W dzieñ i w nocy strze¿ Matu¶ moja matu¶ Jak obrazek ¶liczna Matu¶ moja matu¶ Matko Boska Gromniczna Nad oknem pierwszy znak krzy¿a By piorun przez okno nie wlecia³ By kiedy burza siê zbli¿a Nie ba³y siê jej nigdy dzieci Na sumê pora z gromnic± Lnu promyk i wst±¿ka bia³a P³omyki siê dr¿±ce za¶wiec± Matce Gromnicznej na chwa³ê Od wszystkiego z³ego Od tego co wiesz Dom nasz i rodzinê W dzieñ i w nocy strze¿ Matu¶ moja matu¶ Jak obrazek ¶liczna Matu¶ moja matu¶ Matko Boska Gromniczna Zbigniew Ksi±¿ek Stefan - 2009-02-22, 23:51 Od ciemnej grudki prochu, któr± smolisz rêce, Z namaszczeniem rzuconej w Popielcow± ¦rodê - Cichutka rado¶æ wzbiera. O, rzuæ prochu wiêcej, Na warkocz, na czuprynê, w ksi±¿eczki, na brodê... Bo przecie¿ od tej grudki - wiosna w drzwiach ko¶cio³a. Bêdzie wiêcej spowiedzi i dobrych przyrzeczeñ - Wiele rzeczy skradzionych powróci w czas krótki - A wszystko siê rozpocznie po prostu od ¦rody, I w³a¶nie od popio³u... od smol±cej grudki. (ks. J. Twardowski) Stefan - 2009-02-28, 13:11 Temat postu: Na Wielki Post. JEZU ABY¦ NIE CIERPIA£ WIÊCEJ Gdy ujrzysz ko³o drogi Stoj±cy krzy¿ w pobli¿u Pomy¶l: jak w mêce srogiej Umiera³ nasz Pan na krzy¿u. Jak strasznie Go bola³y Przebite stopy, d³onie, A krople krwi ¶cieka³y Na poranione skronie. Tak cierpia³, by przeb³agaæ Za nas Ojca w niebie Pomy¶l: jak cierpia³ za nas I za mnie i za ciebie. Wiêc postanówmy sobie Gor±co, jak najgorêcej: „O Chryste nie chcê grzeszyæ, Aby¶ nie cierpia³ wiêcej”. (Alina Paul) Stefan - 2009-04-05, 14:28 WIELKI TYDZIEÑ – WIELKIE TAJEMNICE W Wielkim Tygodniu wiele tajemnic, W które nam wierzyæ trzeba. Chrystus zostawia samego siebie W zwyk³ym kawa³ku chleba. Podczas wieczerzy, któr± spo¿ywa³ Po raz ostatni z uczniami, Kaza³ sprawowaæ Eucharystiê, By ju¿ na zawsze byæ z nami. I kiedy kap³an – od tamtej pory Powtarza s³owa Pana, To cud siê staje – Jezus przychodzi Podczas modlitwy kap³ana. Gdy w Wielki Czwartek bêdziesz w ko¶ciele, To dziêkuj z serca ca³ego: Za dar Naj¶wiêtszej Eucharystii I za kap³ana ka¿dego. A w Wielki Pi±tek pomy¶l z wdziêczno¶ci± O mêce Zbawiciela, Który tak bardzo ukocha³ ludzi, ¯e za ich grzechy umiera³. Wiêc krzy¿ uca³uj, klêknij przy grobie Nie traæ iskry nadziei, Bo dnia trzeciego Jezus zmartwychwsta³; St±d rado¶æ jest niedzieli. Zakwitnie szczê¶cie o poranku, Wielkanoc og³osz± dzwony. Zabrzmi s³oneczne „Alleluja”! Pan ¿yje! Bóg uwielbiony! (Alina Paul) Scesenove - 2009-10-16, 02:56 Temat postu: Wiersze ró¿ne Wow. a my¶la³am ¿e 3 wiersz to totalne dno ._. Mama mi do kompa usiad³a, przeczyta³a wiersze 2 pierwsze i wydrukowa³a 1 mówi±c ¿e jest genialny. Teraz jeszcze tata przeczyta³, i kaza³ mi czytaæ poezjê, bo mo¿e zostaniesz poetk±. o.o To nie robota dla mnie jest .o. Ale thx za ocenki Poczytam wierszy, i jeszcze jakie¶ pododaje XDD Stefan - 2009-10-16, 17:36 Temat postu: Ró¿aniec ¦wiêty. Ró¿añcem oplotê ziemiê, ró¿añcem spowijê ¶wiat poproszê przez Maryjê by z bratem nie walczy³ ju¿ brat. Ró¿añcem bêdê wspiera³a czcigodn± Papie¿a g³owê pomodlê siê za Ko¶ció³, za ka¿d± sierotê, wdowê. Poproszê by mi nie brak³o mi³o¶ci dla ka¿dego i by nikomu nie brak³o - chleba powszedniego. Maryjo! poproszê w Ró¿añcu od piek³a ustrze¿ nas i pozwól ogl±daæ w Niebie Najja¶niejszego blask. (Magdalena Dudzik) AgusiaMecner - 2009-10-18, 11:18 ,,Panie Bo¿e’’ Bo¿e pilnuj mego Ojca , Który siedzi po prawicy Twojej I chroñ Go nieustannie… Który w rozpaczy ¶mierci poczu³ ból, Który kuli ¿elaznej poczu³ smak… Tak i ja Ciê Bo¿e na obronê proszê, Aby¶ by³ i trwa³ po wszystkie ziemski wieki I broni³ mego Ojca I wzi±³ Go w rêce opieki… figlarka - 2009-10-18, 22:09 Ju¿ odpowiedzia³e¶, a jednak dalej siê zastanawia³e¶. Ju¿ przyszed³e¶, a jednak nic nie powiedzia³e¶. Ju¿ zapuka³e¶, a mimo to uciek³e¶. Przyszed³e¶, a mówi³e¶, ¿e nigdy siê nie pojawisz. P³aka³e¶, a mówi³e¶, ¿e to tylko s³abi p³acz±. B³aga³e¶ o pomoc, lecz wci±¿ powtarza³e¶, ¿e jeste¶ samowystarczalny. ¦mia³e¶ siê, a w sercu p³aka³e¶. Mówi³e¶, ¿e kochasz, a nienawidzi³e¶. Wci±¿ powtarza³e¶, ¿e jeste¶ silny i wci±¿ k³ama³e¶. Podj±³e¶ ju¿ decyzjê, lecz siê zawaha³e¶. Ju¿ ich oceni³e¶, lecz wci±¿ w ich oczy patrzy³e¶ W koñcu siê pomodli³e¶, a mówi³e¶, ¿e Bóg nie istnieje. Justysia - 2009-10-22, 12:20 "Panie" Panie, Panie czy nie s³yszysz mego wezwania? Dlaczego mi to robisz? Panie, nie zostawiaj mnie sam±... Nie potrafiê ¿yæ bez Twej mi³o¶ci. Panie, Twa mi³o¶æ jest moim powietrzem, Dusze siê, gdy mi go brakuje. Panie, Panie...g³ucho, cicho... Panie widzê ¶wiat³o; ¶wiat³o, które siê coraz bardziej zbli¿a. Czujê ch³ód, z dala s³ychaæ delikatn± melodiê. Wszystko robi siê spokojne. ¦wiat³o daje coraz wiêkszy blask i nagle... Panie, Ty mnie jednak s³yszysz i mnie widzisz, Panie, Ty rozmawiasz ze mn± i mnie o co¶ prosisz. Panie, Panie Ty mnie nie opu¶ci³e¶, to ja Pope³ni³am nastêpny grzech... figlarka - 2009-10-28, 19:58 Patrzysz przed siebie, wszêdzie pe³no ludzi patrz± na Ciebie, a Ty siê nie budzisz. Chcesz zostaæ sama, chcesz zapa¶æ siê pod ziemiê, lecz nie mo¿esz nic zrobiæ tracisz wiêc nadziejê. Nie patrz±c na innych pokrywasz siê ³zami, nie patrz±c na innych walisz kopytami. Ci±gle ich ranisz, wyrzywasz siê i... krzywdzisz, lecz oni nic nie mówi±, nie p³acz± tylko s±. S± zawsze, gdy siê ¶miejesz, sa zawsze, gdy p³aczesz i tracisz nadziejê. Dziêkujê im za wszystko za to, co robili, ¿e ¶miali siê, p³akali, ale zawsze byli. Stefan - 2009-10-29, 09:59 Dzieñ Wszystkich ¦wiêtych /D/ Ju¿ prawie koniec pa¼dziernika, po¿egnali¶my piêkne lato, jesieñ siê mieni kolorami, rwie siê na strzêpy babie lato. Na polach je¿y siê ¶ciernisko, zgubi³y li¶cie dêby, klony, wiatr popisuje siê sw± si³±, smutne s± sady i zagony. Ju¿ prawie pierwszy listopada, jakie to ¶wiêto – dobrze wiemy, czas kupiæ znicze i lampiony, czas kupiæ z³ote chryzantemy. To Wszystkich ¦wiêtych i Zaduszki, znicze na grobach zapalamy, z wielka powag± i w skupieniu w dniu tym swych zmar³ych wspominamy. Gdy mrok otula ca³± ziemiê st³umionym ¶wiat³em znicze ¶wiec± i jasna ³una nad cmentarzem i smugi dymu w górê lec±. £za po policzku tacie sp³ywa gdy znicz zapaliæ znów próbuje, nie pytam czemu – bo wiem przecie¿, ¿e wielki smutek w sercu czuje. Tu mama jego – moja babcia ma ju¿ od roku swe mieszkanie, tu jego tato – a mój dziadek, na krzy¿u Ty za¶ – dobry Panie. Rêce wyci±gasz – tak jak umiesz, choæ cierpisz – tulisz ich do siebie i wiem, ¿e bardzo chcesz powiedzieæ : nie martwcie siê – s± ze mn± w niebie. Schwycê za rêkê wiêc tatusia i czule spojrzê w oczy mamie bo wiem, ¿e dobry Jezus Chrystus nigdy nas przecie¿ nie ok³amie. Dziadkom jest dobrze – ja w to wierzê, wszystkim uwierzyæ w to potrzeba, wiem, ¿e codziennie spogl±daj± na nas na ziemiê z wy¿yn nieba. Autor: Danuta D. (z netu) kozlolek - 2009-11-10, 14:06 Zaduszki Na naszym cichym cmentarzu po¿ó³k³e stare drzewa. Z³y wiatr listopadowy w zeschniêtych li¶ciach ¶piewa. Cichymi alejami snuje siê t³um w ¿a³obie. Gorej± jasne ¶wiat³a na ka¿dym prawie grobie. Pachn± nie¶miertelniki, choina w wieñce zgiêta, bo dzisiaj s± Zaduszki umar³ych naszych ¶wiêta. Ewa Szelburg-Zarêbina Tak w poniedzia³ek recytowa³y 6-latki w przedszkolu na religii - i wzruszy³am siê:))) Stefan - 2009-11-10, 19:41 Temat postu: Z okazji 11 Listopada. Modlitwa obozowa s³. i muz. A. Kowalski O, Panie , który¶ jest na niebie, Wyci±gnij sprawiedliw± d³oñ ! Wo³amy z cudzych stron do Ciebie O polski dach i polsk± broñ. O, Bo¿e, skrusz ten miecz, Co siek³ nasz kraj, Do wolnej Polski nam Powróciæ daj ! By sta³ siê twierdz± nowej si³y Nasz dom, nasz dom. O, us³ysz, Panie skargi nasze, O, us³ysz nasz tu³aczy ¶piew ! Znad Warty, Wis³y, Sanu, Bugu Mêczeñska do Ciê wo³a krew ! O, Bo¿e, skrusz ten miecz, Co siek³ nasz kraj, Do wolnej Polski nam Powróciæ daj ! By sta³ siê twierdz± nowej si³y Nasz dom, nasz dom. AgusiaMecner - 2009-11-17, 21:19 ,,Wiem’’ Wiem ,¿e mnie s³yszysz , ¯e jeste¶ ze mn± kiedy jest mi ¼le , Utulasz mnie do snu , Przykrywasz niewidzialn± ko³dr± . Mówisz ciep³e s³owa I pragniesz byæ z nami, Ale nie mogê zatrzymaæ lub cofn±æ czasu , Nawet na minutê , Nie mogê porozmawiaæ o tym jak czasem jest mi ¼le I choæ pragnê byæ ju¿ z Tob± , To musisz jeszcze poczekaæ, Bo teraz ja muszê ¿yæ, Aby nauczyæ innych tego , Czego Ty mnie nauczy³e¶ ! Justysia - 2009-11-24, 20:23 "S³oñce" Kolejny raz upadasz, poddajesz siê, Kolejny raz zasypiasz, Kolejny raz siê smucisz, Kolejny raz pada deszcz.... Jednak nadchodzi "kolejny raz", aby znów powstaæ, aby znów wysz³o s³oñce. Wraz z s³oñcem przysz³am podziêkowaæ, za dobroæ, gdy nie ma nikogo lub szczê¶cie, gdy razem siê p³acze. Kimkolwiek jeste¶, sk±dkolwiek przychodzisz dziêkujê Ci za chwilê. Za rado¶æ w Twoim sercu, za piêkno muzyki. Bo dla ka¿dego wschodzi s³oñce... Doceñ to... Zatrzymaj siê na chwilê... Usi±d¼... Odpocznij... Pozb±d¼ siê z³ych my¶li... U¶miechnij siê... Pomy¶l o piêknie, które Ciê otacza... To wci±¿ ma znaczenie... Przecie¿ dla ka¿dego wschodzi jakie¶ s³oñce! AgusiaMecner - 2009-11-25, 19:49 ,,Ksi±¿ka’’ ¯ycie zaczyna i koñczy siê jak bajka , Ma swój koniec i pocz±tek, Czasem jest dobra , A czasem z³a , Raz opowiada o mi³o¶ci , A raz o fantazji , A czasem po prostu jest ¿yciem … Justysia - 2009-11-25, 21:30 "Samotno¶æ" Jeste¶ jak ksiê¿yc w ciemn± noc, Opuszczony przez daleki ¶wiat. Samotnie b³±dzisz wokó³ nas. Niezauwa¿alnie znikasz st±d. I po¶ród dawnych, ciemnych warstw udajesz, ¿e Ciê nie ma. ¦wiat nie rozumie Twoich smutków...Twój ¿al. Zapominasz o mnie, zapominasz nas... I ludzi wci±¿ smucisz, gdy sam wylewasz Ulewy p³acz. Stefan - 2010-02-01, 20:03 Temat postu: Matki Boskiej Gromnicznej - ¦wiêto Ofiarowania Pañskiego : "Gdy ¿ycie nasze dobiegnie do koñca, Gdy Bóg ostatnie godziny policzy, Niech nam za¶wieci, jak promienie s³oñca, ¦wiat³o gromnicy. Gdy nasze czo³o pot ¶miertelny zrosi, Gdy nasze ³o¿e obst±pi± szatani, Twojej obrony niech ka¿dy uprosi - Gromniczna Pani! Kiedy nad nami zawisn± czarne chmury, Gdy na wsze strony lec± b³yskawice, Gdy ciemno¶æ straszna od do³u do góry: ¦wiêæmy gromnice! Matko Naj¶wiêtsza! My nêdzni grzesznicy, Pod Twoj± obronê siê uciekamy, Przed Twym obrazem, przy ¶wietle gromnicy, Ciebie b³agamy! Ty¶ jasna gwiazda na morzu ¿ywota, Pokus siê o Ciê rozbij± ba³wany! Kto siê ucieka do Ciê, Matko z³ota, Jest wys³uchany. B±d¼ nam Matk± w ¿yciu i przy zgonie, Niech Twoja ³aska zawsze nam przy¶wieca, Niech nasza mi³o¶æ ku Tobie zap³onie Jako gromnica!" (Józef Strug) Stefan - 2010-02-01, 20:05 "O Panno prze¶liczna, gromniczna! Pod ogieñ Twój ¶wiêcony, wisz±cy nad woskiem gromnic, przez las kol±cy i wyj±ce wilki, idê bez wszelkiej obrony: Nie módl siê, ani siê przyczyniaj, ale tylko wspomnij! Ty, co¶ rodzi³a Dzieciê bez ognia i dachu, a przez ucieczkê usz³a od zamachu i potem ca³e ¿ycie wyczeka³a w lêku na Syna mêkê... Ty, co¶ chodzi³a miêdzy ¶miertelnymi, najbli¿sza ziemi i najdalsza ziemi, mnie, p³omienia szukaj±ca w bia³ych ¶wiecach, od napadu zbójeckiego nie chroñ, ale mi gromnice dalekie w jutrzniê wyra¼n± rozniecaj, nad mg³± szronu, nad zawisn± miêdzy cha³upami sann±, ...I nie módl siê, Naj¶wiêtsza Panno, Gwiazdo szczê¶liwego, krótkiego konania, nie módl siê, Zorzo ³ask, nie os³aniaj, tylko wspomnij." (Kazimiera I³³akowiczówna) figlarka - 2010-02-08, 20:50 "Ma³a dziewczynka" Ma³a dziewczynka siedzia³a i p³aka³a, bo ju¿ d³u¿ej tego nie chcia³a. Nie chcia³a ju¿ patrzeæ na swoje czerwone bia³ka i cia³o ozdobione sinymi plamami. Mia³a ju¿ do¶æ i d³u¿ej nie chcia³a udawaæ. ,,Wszystko jest w porz±dku" mówi³a zawsze nauczycielom i kole¿ankom kiedy pytali ,,co s³ychaæ". K³ama³a i oszukiwa³a, ju¿ nie wiedzia³a co to prawda. Prawdziwy by³ tylko jej pluszowy mi¶, to jemu mog³a zaufaæ, to przecie¿ tylko on w domu by³ dla niej dobry, to tylko on nigdy jej nie ok³ama³, i nie dotkn±³ kiedy tego nie chcia³a to on zawsze j± wys³ucha³. W tym domu tylko on siê u¶miecha³, bo reszta zapomnia³a ju¿ czym jest u¶miech. Ci±gle marzy³a o lepszym nastêpnym dniu, ale ka¿dy by³ gorszy ni¿ poprzedni. Ju¿ nie wiedzia³a co zrobiæ i mia³a wszystkiego do¶æ. W koñcu wiedzia³a. Kiedy chcia³a uciec, on us³ysza³. Nie chcia³a ju¿ d³u¿ej ¿yæ, dobrze to wiedzia³. Kiedy mia³a ostrze w d³oni to j± powstrzyma³. Jak mia³ na imiê, nigdy nie powiedzia³, a ma³a dziewczynka w koñcu nie wiedzia³a czy w ogóle istnia³. Stefan - 2010-02-16, 22:41 Temat postu: Nawracajcie siê i wierzcie w Ewangeliê! (Mk 1,15) „Proch uczy nas m±drego spojrzenia na ¿ycie, które jest przemijaj±ce" (Wêdrowiec) Szczypta prochu na czole i s³owa, które bol±: Prochem jeste¶ ! ¯ywym, ale prochem, My¶l±cy, ale prochem, mimo genialnych my¶li I wielkich osi±gniêæ, Mimo dumy, ¿e tak wiele mo¿esz, I mo¿esz naprawdê ! Prochem jeste¶ ! Co znacz± te s³owa ? Przemijanie ? Pokutê ? ¦mieræ ? Przypomnienie ? Tak, ale nie tylko ! S³owa te zawieraj± prawdê o cz³owieku. (Pismo "Kana nr 2/97) Stefan - 2010-02-16, 22:44 Temat postu: "Prochem jeste¶ i w proch siê obrócisz" (Rdz 3,19) „¦roda Popielcowa” Gdy nie wierzysz „m±dry” cz³eku, ¯e istnieje piek³o, To uwa¿aj, by przez palce, ¯ycie Twoje nie wyciek³o Bo, gdy w grzechach ciê¿kich, Stale bêdziesz siê pogr±¿a³, Bêdziesz wielkimi krokami, Do piek³a pod±¿a³. Dla cz³owieka „porz±dnego”, Co choæ dobry - ma wykrêty, Jest najwiêkszym ciê¿kim grzechem, Brak udzia³u we Mszy ¦wiêtej. Tak¿e ciê¿kie grzechy Jego, To obmowa i oszczerstwo, Bo te grzechy dla bli¼niego, To psychiczne jest morderstwo. Widzisz, wiêc „porz±dny” cz³eku Nie zabijasz Ty fizycznie, Ale pi±te przykazanie, Zamordujesz Ty psychicznie. Dzisiaj czas Twojej poprawy, Rozpoczyna Wielki Post, Zawsze ¦roda Popielcowa, To kolejny w Niebo most. (Lidia Szymanowska) figlarka - 2010-03-04, 16:54 "¦wiadek XXI wieku" Jeste¶ jak lilia w¶ród ton czarnych ró¿. Stajesz w¶ród ludzi, nie ¿a³ujesz s³ów. Otwierasz swe serce, rozpromieniasz twarz. Wskazujesz takie miejsce, gdzie Eden jest nasz. Niewidzialne wrota otwierasz w¶ród burz, kiedy nagle s³oñce wychodzi zza chmur. Kamieñ Twej dobroci uderza w mój mur, rozkrusza siê jak ska³a w¶ród upad³ych s³ów. Kwiaty serca swego zasiewasz na progu uchylonych drzwi podczas ¿ycia mroku. Ka¿dego dnia podnosisz z upadku, d¼wigasz poni¿onych. Otaczasz sw± mi³o¶ci± i sw± obecno¶ci±. Pukaj± do Twych drzwi mê¿czy¼ni,kobiety, starcy,chorzy, dzieci niekochane i te zapomniane. Ocierasz ³zy chusteczk±, kochasz odrzuconych, karmisz sw± dobroci± i swoj± radosci±. Serce Twe jak studnia rozbrzmiewa w mych uszach kiedy s³owa wiary s³yszane wci±¿ w duszach. Ka¿dy kap³an co dzieñ dowodem jest tego, ¿e nadzieja podtrzyma cz³owieka grzesznego. Stefan - 2010-03-10, 15:01 Temat postu: Mój Mistrzu. On szed³ w spiekocie dnia i w szarym pyle dróg, A id±c uczy³ kochaæ i przebaczaæ. On z celnikami jad³. On nie zna³ kto to wróg, Pochyla³ siê nad tymi, którzy p³acz±. Mój Mistrzu, przede mn± droga, któr± przebyæ muszê tak jak Ty. Mój Mistrzu, woko³o ludzie, których kochaæ trzeba, tak jak Ty, Mój Mistrzu, nie³atwo cudzy ciê¿ar wzi±æ w ramiona tak jak Ty. Mój Mistrzu, poniosê wszystko, je¶li bêdziesz ze mn± zawsze Ty. On przyj±³ wdowi grosz i Magdaleny ³zy, Bo wiedzia³ co to kochaæ i przebaczaæ, i pó¼n± noc± On do Nikodema rzek³, ¯e prawdy trzeba pragn±æ, trzeba szukaæ. Mój Mistrzu... Idziemy w skwarze dnia i w szarym pyle dróg, A On nas uczy kochaæ i przebaczaæ, I z celnikami si±¶æ - zapomnieæ kto to wróg, Pochylaæ siê nad tymi, którzy p³acz±. Mój Mistrzu... W ShoutBoxie zamie¶ci³em tak¿e wersjê ¶piewan±. gregorek - 2010-03-13, 10:03 Suplikacje Od g³odu, od pochodów, od deszczu, od wszy, od powietrza na wichrze w sko¶ prutego twarz±, od ognia – kiedy noc± odej¶æ ci go karz±, od tajgi, co do kolan moczarem namaka, od urwanej podeszwy, od skradzionego chlebaka wybaw nas, Panie! Od tundry twarz± w niebo le¿±cej na wznak, od zmory bia³ych nocy, od komarzych m³ak, od nag³ych a niespodzianych wymarszów ponocnych, od ¶witów o³owianych i zmroków popielnych ¦wiêty Bo¿e, ¦wiêty Mocny, ¦wiêty a Nie¶miertelny, Wybaw nas, Panie! My grzeszni, my zmêczeni, my obszarom wydani, my zmar³ej przestrzeni na ¿er ¿ywcem rzuceni, my wyjêci spod prawa, z cz³owieczeñstwa wyzuci, my deptani jak trawa, zaganiani i szczuci – my nêdzarze zawszeni, my co g³ód nas og³upia, my rzesza bezimienna do dna krzywd± otruta, my brudni, my obdarci, my a¿ ¶mieszni chwilami, my pocieszni, my grzeszni, Ciebie Boga b³agamy, co¶ jest Wierny i ¯ywy Jeden i Niepodzielny - ¦wiêty Bo¿e, - ¦wiêty Mocny, - ¦wiêty a Nie¶miertelny, zmi³uj siê nad nami! Przez ostatni± ,po¶miertn± Syna Twego ranê , Przez Jego Krew i Mêkê Amen - amen - amen Beata Obertyñska figlarka - 2010-04-13, 15:22 "Kromka chleba" Ma³a okruszyna, kawa³ek skórki chleba, ziarenko zbo¿a na czystym, piêknym, bia³ym, ¶wi±tecznym obrusie. Wydaje siê tak niewiele. Codziennie wyrzucasz je do kosza, mo¿e do zlewu, ¶ci±gasz such± szmatk± ¿eby broñ Panie Bo¿e obrus siê nie ubrudzi³. Potem wychodzisz, widzisz cz³owieka zagl±daj±cego za kromk± chleba, dziecko pod Ko¶cio³em, matkê umieraj±c± od ¶rodka pod Twoj± klatk± schodow±. A Ty… Przechodzisz obojêtnie, bo przecie¿ dzi¶ wszyscy kradn±. Cz³owiek zagl±da do ¶mietnika ¿eby siê popisaæ. Dziecko wys³ali rodzice, a matka chce siê wzbogaciæ na kromce zwyk³ego, suchego chleba. Podnosisz g³owê i dumnie przechodz±c obok pe³ny obojêtno¶ci spluwasz na ziemiê. Sk³adaj±c rêce wchodzisz do Ko¶cio³a udajesz ¶wiêtego, bo ja dajê na tace proszê ksiêdza, zawsze w niedziele jestem w Ko¶ciele. Nie mam sobie nic do zarzucenia! A na drugi dzieñ pojawia siê nekrolog: Zginê³o dziecko-pod Ko¶cio³em zamarz³o i z g³odu odesz³o. Na starca przewróci³ siê ¶mietnik-nie ¿yje! Kobieta spad³a ze schodów, po¶lizgnê³a siê na czyjej¶ ¶linie, godzinami jêcza³a pod drzwiami cz³owieka. Wykrwawi³a siê b³agaj±c o ratunek. Wycieraczka ca³a z krwi, ale co tam, kupie now±… Przecie¿ nie mam sobie nic do zarzucenia! Stefan - 2010-04-15, 19:44 Prezydent idzie na Wawel - smutna piosenka D¼wiêczy requiem pod dzwonu kloszem, Salonowcy - skoñczcie tê wrzawê. O czas smutnej zadumy proszê, gdy Prezydent idzie na Wawel. Kogo wiedzie w ¿a³obnej gali? Jakie¶ cienie, mundury krwawe, ci w Katyniu z do³ów powstali, z Prezydentem id± na Wawel. Id± wolno, lecz równym krokiem, bo im marsza rozbrzmiewa grave. Niezbadanym Boga wyrokiem z Prezydentem ci±gn± na Wawel. Gdy próg przejd± królewskich pokoi, krótki apel – czas z misji zdaæ sprawê, potem spaæ – pierwsza noc ju¿ w¶ród swoich z Prezydentem, co wwiód³ ich na Wawel. Ciiiiiicho! ¶pi± …Ale mo¿e obudzi ich los w nas to, co czyste i prawe? Niech pojedna – i partie i ludzi, dzieñ, gdy oni dotarli na Wawel. (Henryk Krzy¿anowski) gregorek - 2010-05-10, 00:19 Choæ w mojej Polsce kar³y tkwi± na tronach Lechickie mleko pij± jak bêkarty Choæ Polska klêczy naga ,pohañbiona ...z piersi± rozdart±... ...to jeszcze ¿yj± dzieci prawowite co nie pozwol± pomiataæ ojczyzn± i zrodz± zemstê w godzinie wybitej ...i pier¶ zabli¼ni±. Choæ w mojej Polsce anio³y szatañskie Przyodziewaj± siê w krzy¿e biskupie I oczy maj± pyszne ,gêby pañskie ...i usta trupie... ...to w¶ród nich widaæ garstkê sprawiedliwych - Ci ¿ycie dadz± za naród szczê¶liwi lecz by ¶mieræ przyj±æ naprzód trza byæ ¿ywym ...s± jeszcze ¿ywi... Choæ mojej Polski g³osy zasypane tañcz± na ciele przebrzyd³e mamid³a choæ mojej Polsce ,Polsce ukochanej ...wydarto skrzyd³a... ...to ja nie p³aczê i nie ¿±dam kary i pogrzebowej sukni nie odziewam bo to z mych wierszy zrodz± siê Ikary... ...i bêd± ¶piewaæ... gregorek - 2010-05-10, 00:21 To wiersz Lusi Ogiñskiej Stefan - 2010-11-10, 20:57 Temat postu: ¦wiêto Niepodleg³o¶ci. ROTA Nie rzucim ziemi sk±d nasz ród! Nie damy pogrze¶æ mowy. Polski my naród, polski lud, Królewski szczep Piastowy. Nie damy, by nas zgnêbi³ wróg! Tak nam dopomó¿ Bóg! Tak nam dopomó¿ Bóg! Do krwi ostatniej kropli z ¿y³ Broniæ bêdziemy ducha, A¿ siê rozpadnie w proch i w py³ Krzy¿acka zawierucha. Twierdz± nam bêdzie ka¿dy próg! Tak nam dopomó¿ Bóg! Tak nam dopomó¿ Bóg! Nie bêdzie Niemiec plu³ nam w twarz Ni dzieci nam germani³, Orê¿ny stanie hufiec nasz, Duch bêdzie nam hetmani³. Pójdziem, gdy zabrzmi z³oty róg! Tak nam dopomó¿ Bóg! Tak nam dopomó¿ Bóg! Nie damy miana Polski zgnie¶æ Nie pójdziem ¿ywo w trumnê Na Polski imiê, na jej cze¶æ Podnosi czo³a dumne. Odzyska ziemi dziadów wnuk! Tak nam dopomó¿ Bóg! Tak nam dopomó¿ Bóg! (Maria Konopnicka) Stefan - 2011-03-08, 22:04 Popielec „Z prochu powsta³e¶ i w proch siê obrócisz” G³ucho gra³y organy Kap³an – czarno odziany I ucich³y pienia weso³e Smutek osiad³ na twarzach A przy Bo¿ych o³tarzach Kap³an lud posypuje – popio³em. Oto Jezus – Syn Bo¿y Zszed³ z niebieskich przestworzy By nam niebios odemkn±æ wierzeje Przecudowny sen – prysn±³ Pan, na krzy¿u – zawisn±³ A nam serce od bólu truchleje. Zahucza³y organy P³acz z muzyk± stargany Pod niebiosa pop³yn±³ pospo³em W ¶wi±tyni kap³an z trudem Przeciska siê miêdzy ludem G³owy posypuj±c – popio³em. Tadeusz T. Ró¿ycki |
